-નરેશ કે.ડૉડીયા

આ જીવન મારે ધ્યાન તારૂં ધરવું પડે છે
તું બોલ ઇશ્વર!કેમ આવું કરવું પડે છે?
મંદીરમાં મળતો નથી કે મસ્જિદમાં તું
તારી અવેજીમાં છબીને નમવું પડે છે

હું શીશ તો ઇશ્વર ગણી પથ્થરને જુકાવું
ઠોકર કદી લાગે નહી બસ જુકવું પડે છે
તે ફૂલને રડતા કદી જોયા છે બગીચે?
તારી ખૂશી ખાતર ફૂલોને ખરવું પડે છે
તાળા કુચીમાં બંધ થઇ તું જલશો કરે..ને
પડથારમાં સાચા ભગતને ઉભવું પડે છે
ભગવાનને પણ લાંચ આપીયે તો મળે છે
પૈસા ધરો તો દ્રાર આવી મળવું પડે છે
તારી અસર ધારી નથી પડતી આ જગતમાં
ધારી અસર જોવા સદા તરફડવું પડે છે..
-નરેશ કે.ડૉડીયા

.......................................................................
 મોજા નહી આવે હવે ઓ!નદી,તારા પગ તળે
દરિયાને જો એકાંતમા મૌજની સાચી પળ જળે

વાળૉ નહી પાછા કદી આંગણે આવે આપના
મળશે દુવા એવી..કદી મંદિરોમા પણ ના મળે

બળતા રહેવાથી કશો ફાયદો થાતો પણ નથી
તું માનવી છે..સિંદરી થઇ અકારણ શાને બળે?

જડતર ભલે થાતું..દરદ તું સહી લેજે માનવી
પરખાઇ હીરો એ..અલંકારમાં જે નજરે ચળે

છોડી નથી શકતા અહમ માનવીઓ એવા ઘણા
માણસ બની જન્મે છતા માનવીમા પણ ના ભળે

આવી જ રીતે આપણે આ જીવન જીવીશું છતાં
મળતા રહીએ તોય આ ખાલિપો તો કાયમ ખળે
-નરેશ કે.ડૉડીયા
................................................................
પાથ ખરબચડૉ હશે,પણ ચાલવાનું હોય છે
હોય સંગાથી જો મુલાયમ,તો જવાનું હોય છે

સ્થાન ગમતું છોડવાના ખ્યાલથી થરથરવું શું?
કૈં નવું જોવા જુનું પણ છોડવાનું હોય છે

ઉંબરાનો ક્યાં મલાજો રાખવાનો હોય છે?
માનવી મન જોઇ,ઘરમાં ઘૂસવાનું હોય છે

કાંઇ પણ નાં હોય પણ,દેખાવ તો કરવો પડે
ને વિના કારણ અમસ્તું ભાંડવાનું હોય છે

કોઇ પણ ઘટના વિશે એ રાય આપી દે પછી
બઉ ડહાપણબાજને પણ રાંડવાનું હોય છે

સાવ એંકાકી જીવન જીવીને શું કરવું અહીં?
એક દિલને લાખો વચ્ચે બાંટવાનું હોય છે

ફેરવી લે આંખ તો શું રંજ કરવાનો ભલાં
ચારમાંથી બે નયનને જાગવાનું હોય છે

દ્રાર સઘળા બંધ ભાળી પાછા પગલા ના ભરો
બારણા છૉડી બારીમાં તાકવાનું હોય છે

શું ઉપરવટ કોઇની જઇએ અમે શાયર બની
આ ધરાને જોઇ,નભને જૂકવાનું હોય છે

હું તમારી મનસૂફી મૂજબ નહી ચાલી શકું
ઘર તરફ ક્યારેક પગને વાળવાનું હોય છે
-નરેશ કે.ડૉડીયા
....................................................................
ઝળહળ થતી ઉર્મિ બધી તારા ચરણમા સજાવું
પાવન અક્ષર મારા બધા ફૂલો બનાવી ચડાવું

જન્મો-જનમ સાથે રહીએ આપણે સંગાથમાં
એ લેખ હું ભગવાન પાસેથી ફરીથી લખાવું

ભૂલી જવું ગમશે મને મારી અસલ ઓળખ પછી
પાવન થવા તારા શરણમા રોજ હું હજ મનાવું

હોવા-પણાનો કોઇ મતલબ પણ નથી મારે હવે
તારા સમક્ષ આ જાતને નવતર બનાવી જતાવું

તું રોજ મળતી પણ નથી તેથી ગઝલ હું લખું છું
મળતી રહે માટે અક્ષર દેહે ગઝલમાં બતાવું

ભજતો રહ્યો છું ભાવ મીરાના ભરી આ કલમમાં
મેવાડનો પરચમ સદા મારી ગઝલમાં જગાવું

આદત પડી છે બંસરીના શૂરની આ જગતને
મીઠાશ મળશે એ જ,જ્યારે આ કલમ હું બજાવું

--નરેશ કે.ડૉડીયા
................................................................
 શબ્દો કદી ઉતરે નહી કાગળ મહી તો મનન કર
તારી કલમ રીસાઇ તો બાળક ગણીને જતન કર

આતમ થકી ઉજળી રહે એ સાધના તું સદા કર
આતમ કદી જાગે નહી એવી કલાને દફન કર

લય તાલ છંદોની બધી ભરમારથી ડર નહી તું
મા ગુર્જરીની ખાણમાંથી શબ્દનું ઉત-ખનન કર

ભાવક બની જોતો રહે સાક્ષર લખે જે અહીંયા
માની પ્રસાદી એમની રચના સદા આચમન કર

ફૂલો સમો તું ભાવ ઇચ્છે..પણ કદી નામળે તો
રણની જગા એ તું સદા માટે શબ્દનું ચમન કર

તું નામની પાછળ નહી પણ કામને ધ્યાનમા લે
ના રાખતો ફળની અહીં ઇચ્છા.. સદા તું કરમ કર

(નરેશ કે.ડૉડીયા)
 http://narendodia.blogspot.com
.................................................................
ના હોય એની હાજરી ને એમનું નામ બોલાય છે
મુસ્લિમના મોઢેથી ખુદા ને હિંદુથી રામ બોલાય છે

ભજતી રહી મીરા જીવનભર કાનને નાથ જેવો ગણી
પણ લોક મોઢે નામ રાધાને પછી શ્યામ બોલાય છે

લખતા લખી નાખી ગઝલ ને શાયરીઓ અમે પણ ધણી
ના હોય ગઝલીયત છતા તારૂં અહીં કામ બોલાય છે

તમને ગમે કે ના ગમે લોકો છતા યાદ રાખે સતત
સારા ભલે હો,તે છતા પણ નામ બદનામ બોલાય છે

પથ્થર બનીને દેવના નામેય પૂજાય છે મંદિરે
ભગવાન જાણીને નમાવો શીર તો ધામ બોલાય છે
(નરેશ કે.ડૉડીયા)
....................................................................

જિંદગીને હું મારી રીતે જીવું છું શરાબ નહી તો આંસુને પીવું છું

સપનાઓ સરકી ન જાય માટે પાપણૉને મારી રીતે સીવુ છું

અડકી નહી છતાં લજ્જિત થઇ લજામણી જોઇ હવે હું બીંવું છું

જાણે છે અંખડ અસ્તિત્વ આપણું છતાં આજે હું એકલો જીવું છું

અતિસય પ્રેમ જો ખમાતો નથી! લાગણીથી ડરું એવો હું ભીરું છું

કારણો શોધ નહી હવે સપનાઓના કારણો વિના હું આંખોને બીડું છું

એક પાનખરે હું નહી ઝડી જાંઉં વંસત થૈ અડી લે,પાન લીલું છું

-નરેશ કે.ડૉડીયા

..........................................................................