ધીરે ધીરે
જળ પર પડે પવનનાં પગલાંઓ ધીરે ધીરે,ખીલે પછી કમળનાં ચ્હેરાંઓ ધીરે ધીરે.
કેવો હશે મધુર એ સંસ્પર્શનો અનુભવ,
ગુંજે છે તાનમાં સહુ ભમરાઓ ધીરે ધીરે.
સારસ ને હંસ યુગ્મો ચૂમી રહ્યાં પરસ્પર,
તોડીને મૌનના સૌ પરદાંઓ ધીરે ધીરે.
તું જાતને છૂપાવી કુદરતથી ભાગશે ક્યાં ?
એ ચાલશે અકળ સૌ મ્હોરાંઓ ધીરે ધીરે.
વૈભવ વસંતનો છે સંજીવની ખુદાની,
બેઠાં કરે છે સૂતાં મડદાંઓ ધીરે ધીરે.
ઈશ્વરની આ અભિનવ લીલા નિહાળ માનવ,
છોડી દે તારા મનની ભ્રમણાઓ ધીરે ધીરે.
સંભાવના ક્ષિતિજે વરસાદી વાદળોની
‘ચાતક’ વણે છે એથી શમણાંઓ ધીરે ધીરે.
-દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો